Het beekje dat Beethoven inspireerde tot de 'Szene am Bach' uit zijn zesde - 'Pastorale' - symfonie is niet de door een romantisch woud klotsende bijna-rivier die past bij het beeld van Beethoven als een componist van heftig geladen partituren. Het is een klein stroompje dat bij Heiligenstadt van de Weense Kahlenberg sijpelt. In de zomer glinstert het in de zon - niks romantisch ruisen onder een dicht bladerdak. Stralende zon Écht perfect in de geest van dat beekje hoor je Beethovens natuursymfonie nooit, en dat hoeft ook niet per se, maar gisteren geschiedde het wonder. In het Concertgebouw klonk een 'Pastorale' die van begin tot eind als dat beekje kwikzilverde en als een stralende zon het publiek bescheen. Dirigent Iván Fischer koos voor een opmerkelijk kleine bezetting en de klank van de jonge violengroep van het Concertgebouworkest straalt daardoor nog helderder dan gebruikelijk. Voor de pastorale veranderde Fischer ook de gangbare opstelling van het orkest en dat had geweldig mooie gevolgen voor de balans, de klank en de helderheid van het betoog. Voeg daarbij een fantastische grip op de structuur en een ragfijne uitwerking van al die details die er in Beethovens partituren altijd weer te ontdekken zijn, en er wordt geschiedenis geschreven. De woest én beheerst swingende 'Zevende symfonie', die na de 'Pastorale' van het podium afspatte, kan wedijveren met de legendarische uitvoering die Carlos Kleiber ooit in Amsterdam dirigeerde. Koninklijk Concergebouworkest Dirigent: Iván Fischer Wat: Werken van Ludwig van Beethoven Gehoord: 9/1 Waar: Concertgebouw   parool.nl, Roeland Hazendonk